Eg tør hevde at mange bridgespelarar – eg sjølv inkludert – har ein tendens til å bli så glade når dei ser eit godt resultat nærme seg, at euforien får dei til å miste fokus. I vekas spel, frå finalen i Marit Sveaas International Bridge Tournament i Bodø, var det poeng å hente på å halde jubelen tilbake.

Vonde tunger har hevda at bridge er eit sosialt spel som for det meste blir spela av asosiale menneske. Det er ei spissformulering, men det er eit faktum at mange bridgespelarar liker dårleg at samarbeid er ein særs viktig del av bridgen. Dei føretrekkjer å kritisere makker etter spelet framfor å hjelpe han eller ho til å gjera det rette medan sjansen er der.

Amerikanske Roy Welland og tyske Sabine Auken har dei seinaste åra vore eit sterkt par som ligg og vakar høgt oppe i dei fleste tevlingar dei spelar. På grunn av ymse episodar er dei rett nok litt kontroversielle, og kanskje ikkje like høgt elska av alle.

Berkåk bridgeklubbs påskecup, dei seinaste åra spela i vakre Soknedal litt sør for det legendariske trafikknutepunktet Støren, er ei tradisjonsrik tevling. I år deltok 34 par. Vinnarane vart Lars Arthur Johansen–Tove Stoen, framfor Per Haltbrekken–Arnfinn Helgemo og Lars Frøland–Jan Emil Græsli.

Vi skal unne oss eit siste spel frå finalen i lagtevlinga Vanderbilt i Louisville, Kentucky, mellom laga Bathurst og Nickell. Steve Weinstein–Robert Levin er eit par i den absolutte verdsklassen, og utgjer grunnfjellet i det særs meritterte lag Nickell. Vekas spel var langt frå den vanskelegaste oppgåva Robert «Bobby» Levin har løyst ved bridgebordet, men eit kanonresultat vart det i alle fall.

I skrivande stund går det mot slutten i grunnspelet i NM klubblag. Vi skal attende til dei innleiande rundane, der eit dramatisk og noko komisk spel førekom under ein kamp mellom to svært gode lag – der spelarane rett nok skal få lov til å vera anonyme.

Mange har fått med seg at det er lurt å melde hardt. Men det mange gløymer å tenkje på, er at ein føresetnad for å tene på ein slik strategi, er at ein òg spelar godt. Vekas spel er eit glimrande døme frå Gauldalsserien i Sør-Trøndelag.

Engelskmannen David Gold brukte teft og teknikk til å organisere ein vakker heimgang i vekas spel, som skriv seg frå kvartfinalen i det første European Winter Transnational Championships i franske Alpe d’Huez nyleg.

Denne veka ei utspelsprøve. Du held Boye Brogelands kort i kvartfinalen i European Winter Transnational Championships, og ser på fylgjande meldingsforlaup:

Eit gamalt munnhell seier at det er umogleg å halde rett mot ein sjukortsfarge. Eit grelt døme på dette fekk vi i sjølvaste finalen i Vanderbilt i Louisville i Kentucky nyleg. Men som så ofte var det nok menneskeleg svikt – ikkje ei naturlov – som forsegla lagnaden til dei uheldige motspelarane.