At Bauke Müller skifte liten hjarter inne på kløver konge, var ein aldri så liten Grosvenor’s gambit: Om Forrester no tek finessen, kan han framleis vinne kontrakten fordi spar dame dett dobbel. Men Forrester måtte sjølvsagt satse på at kløveren gjekk, så han stakk med hjarter ess og spela kløver til esset. Vræl!
Framhaldet var logisk; spar knekt for å prøve å fiske opp dame, ti i aust, som er klårt beste sjanse for fire sparstikk. Det spela inga rolle; kontrakten er uansett beit idet ein ikkje kutta på niaren i andre kløverrunde.
På det andre bordet var kontrakten den same, og eg er ganske sikker på at speleføringa hadde vorte kopiert med ruter ut. Men kanskje fordi Ricco van Prooijen–Louk Verhees spelar eit noko kryptisk system, presterte Mike Bell i vest å spela kløver ut. Verhees la lågt i bordet, kongen kom på, og no rulla fargen. Heimgangen gav 17 IMP til Nederland, som til slutt vann finalen 67–39.
Dei geniale spelarane som lever etter regelen om at kløver konge alltid sit singel, hadde sjølvsagt aldri gått beit i denne kontrakten.