Noko uortodokst å opna 1 grand i sør, kanskje, men det å opna 1 hjarter og gjenmelde 2 ruter byd òg på sine vanskar. Nord ville invitere, men ein variant i systemet forplikta han til å gå vegen om Stayman. Dimed vart kontrakten harde, men sjanserike 4 hjarter, med spar fem ut til esset. Aust heldt fram med spar fire til kongen, og så kan du jo gruble litt på korleis dette spelet bør planleggjast.
Inntaka i bordet er for fåe til både å få spela to gonger hjarter mot handa og få teke ein ruterfinesse. Det finst ingen fasit, men det var nok ikkje heilt unaturleg å velja den planen som Studentenes sin sørspelar byrja på: Han meinte det beste var å satse på hjarter ess i aust, i tillegg til at ruteren ville avgrense seg til éin tapar. Tanken var difor å spela kløver til esset, hjarter til kongen, og – så fremt denne stod – ein ruter til esset og ein ny hjarter mot handa.
Så langt kom aldri sør, for allereie på den fyrste hjarteren frå bordet stakk aust med esset. Han fridde seg med kløver til kongen, og hjarter konge og dame trekte ut trumfen til forsvaret – det synte seg at aust byrja med to. Når du no fekk berre éin hjartertapar, kjenner du att klassikaren i ruter, som gjer at du er garantert å unngå to taparar der?
Denne står i lærebøkene: Ned med ruter konge, liten ruter mot bordet. Er vest renons, er det berre å stikke med esset og spela ruter opp mot knekten. Men idet vest fylgjer, kan du trygt be om åttaren frå bordet. Stikk aust, sat ruteren 3–2, og alt er grønt. Men du garderer deg vakkert mot dame, ti fjerde i vest. Varianten kostar aldri meir enn eit overstikk, og aktuelt førde han til heimgang i staden for beit.