Greco hadde inga god melding over 1 hjarter, men då makkeren kom på banen med ei opplysande dobling som normalt syner ein del minor (eller kompenserande honnørstyrke), vakna han til dei gradar. På det andre bordet gjekk 4 spar ei udobla beit, men Greco hadde ikkje tru på motspel med den spesielle handa si, og landa altså i 5 ruter.
Då vest byrja med hjarter ess, var nok det meste eigentleg gjort. I neste stikk gjekk ein spar til niaren i bordet og steling, og så kom ruter dame.
At ein motspelar i ein situasjon som denne ikkje dekkjer, aukar alltid sjansen for at han ikkje har kongen. Har ein kongen, er det jo mange gonger rett å dekkje, og ofte vanskeleg å vita når det ikkje er rett (om bordet hadde hatt noko à la ess, knekt, ti i ruter, ville det sjølvsagt ha stilt seg annleis). Men her var nok honnørpoenga likevel det viktigaste argumentet for Greco. Aust, som opna, har altså maks 5 honnørpoeng i hjarter, og truleg har han heller ikkje meir enn 5 i spar, og i kløver har han maks ein knekt. Sjansen må altså vera stor for at ruter konge sit bak. Greco gjekk opp på esset og noterte soneutgang i hus.
Skulle det koma eit anna utspel, til dømes ein spar, vil det vera ei god investering for sør å prøve seg med ein hjarterrunde før han går på ruteren. Når esset kjem til syne, har sør gjeve seg sjølv ein god sjanse til å treffe rutervalet.
Spelet gav lag Nickell 11 IMP, og var eit viktig bidrag på veg mot den ærefulle tittelen.