Meldingsforlaupet var i praksis som skissert i diagrammet på båe bord. Sei at vest byrjar med ei inviterande spar to; korleis planlegg du spelet?
Det verkar normalt å leggje lågt i bordet, sidan det sikrar eit dobbelt sparhald – å hive i dama kan vera katastrofe om aust skulle ha kongen.
Denne gongen legg aust, meir forventa, knekten, og esset vinn. Du har no to sparstikk, og du har fire kløverstikk. Matematikken blir då såleis at dersom du verkeleg får sving på ruteren, har du fort nok stikk der. Men det fordrar nok litt flaks og kanskje òg teft, for det er ikkje berre esset og dama du skal takle, det er niaren òg. Om du derimot får eit par hjarterstikk, kan det greie seg med eitt ruterstikk i tillegg. Så er sparen naturlegvis ein stor trugsel – å til dømes sleppe aust inn på ruter dame i fyrste stikk og så få spar attende, vil vera dauden.
Klukowski var ein hårsbreidd unna denne ublide lagnaden. Han drog ruter ti, og la liten i bordet. No er han eigentleg tre beit! Men diverre vreid Christian Bakke til hjarter, og kontrakten var i hamn igjen, endåtil med eit overstikk.
Eg skal ikkje prøve å forklåre kvifor Bakke skifte farge, kanskje skjedde det noko ved bordet som ikkje var openbert for ein publikummar på BBO, og skiftet kunne sjølvsagt ha vore riktig med anna kortfordeling.
Helgemo, derimot – som altså fekk same utspel til knekten og esset – drog straks ein ruter til kongen! Deretter hjarter; Bas Drijver i aust gjekk opp med esset for å spela ny spar. Men ni stikk var trygge, 400 på bok – og eitt IMP ut.
Neste gong eg møter Helgemo, må eg hugse å spørja han om resonnementet bak speleføringa. Kanskje var det så enkelt som at ruter til kongen og hjarter til kongen fordra mindre vanskeleg gjettverk enn den speleføringa Klukowski la opp til? Iallfall synest eg at Helgemo hadde fortent ein utgangssving inn, men det får vera ei grei trøyst at Noreg vann kampen pene 38–12 iIMP, 16,09–3,91 i VP.
Av Erlend Skjetne